O książce: rok / Biedny nauczyciel języka angielskiego, zabijając jedną siostrę, poślubia drugą i współczuje trzeciej. Pod delikatnym szeptem zamordowanej przez siebie Massiminy Morris buduje nowe, harmonijne życie, pełne moralności i piękna. Ale nieszczęśni ludzie stają na drodze harmonii, a Morris nie ma innego wyjścia, jak tylko usunąć przeszkodę. Morris nie jest bynajmniej supermanem, któremu wszystko jest dozwolone. To biedny człowiek, uwikłany w wir losu i okoliczności. A żeby się z tego wyrwać, trzeba popełniać przestępstwo za przestępstwem. Morris walczy z wyrzutami sumienia w bardzo prosty sposób: najpierw robi coś okropnego, a potem na tym opiera swoje działanie. O błogosławieństwo zawsze możesz zwrócić się do ducha Mimi, delikatnego anioła, którego kiedyś zabił. Narracja opowiedziana z punktu widzenia Morrisa jest tak przesiąknięta samooszukiwaniem i samousprawiedliwianiem, że niekończący się monolog wewnętrzny. stanowi wyrafinowany, ironiczny, a jednocześnie naiwny komentarz książki Parksa, dość poważny, ale dzięki subtelnemu ironicznemu stylowi jest lekki i dynamiczny.